บทความวิจัย : ท่ามือการสะกดนิ้วมือไทยสัมพันธ์กับอักษรไทยอย่างไร?

ผู้วิจัย : อภิลักษณ์ ธรรมทวีธิกุล

E-mail : fhumalt@ku.ac.th

บทคัดย่อ

คุณสมบัติเด่นของภาษามีวงจรสื่อสารด้วยสายตาและการใช้มือซึ่งหลายครั้งอาจรวมส่วนอื่นๆของใบหน้าและร่างกายด้วยนั้น อยู่ที่การใช้ท่ามือที่มีรูปแบบมือคล้ายกับจุดเด่นทางกายภาพหรือรูปลักษณ์ของสิ่งที่อ้างถึง คือเป็นภาษาเน้นรูปลักษณ์ (iconicity) แต่ในการสะกดนิ้วมือไทยนั้น เราแทบจะมองไม่เห็นความคล้ายเหมือนระหว่างรูปลักษณ์ของอักษรไทยกับท่ามือสะกดนิ้วมือไทย และเราก็มองไม่เห็นความคล้ายระหว่างอักษรที่ถูกจัดเป็นกลุ่มที่มีท่ามือฐานเป็นท่ามือเดียวกัน เช่น กลุ่ม ก, ข, ค, ฆ หรือกลุ่ม ส, ศ, ษ,ซ ยกเว้นอักษรบางคู่ในบางกลุ่ม เช่น น ณ, ผ พ, ฝ ฟ ทั้งนี้เป็นเพราะการสะกดนิ้วมือไทยไม่ได้ตั้งอยู่บนฐานของภาพลักษณ์เป็นหลัก บทความนี้ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างท่ามือสะกดนิ้วมือกับอักษรไทยในมุมมองสัทศาสตร์ ซึ่งจะช่วยให้สามารถมองเห็นภาพความเชื่อมโยงระหว่างท่ามือสะกดนิ้วมือไทยกับอักษรไทยได้ชัดเจนยิ่งขึ้น

Abstract

In a sign language t where visual-manual mode is used for communication, the handshapes or signs, are mostly iconic. The resemblance between a handshape and that which it represents is usually obvious. However, in Thai fingerspelling, the handshapes for the Thai letters are non-iconic. Resemblances between handshapes and orthographic symbols cannot be visualized. Moreover, the system groups the letters into many subgroups, each with the same handshape as a basic component of a compound sign. For example, ก, ข, ค, ฆ are grouped together and so are ส, ศ, ษ, ซ. Letters in each subgroup are not related graphically except for very few pairs, e.g., น ณ, ผ พ, ฝ ฟ. Without resorting to phonetics, the correlation between fingerspelling and the Thai alphabet seems arbitrary. This paper studies the correlation between handshapes in fingerspelling and letters in Thai orthography via phonetics. The result sheds light on the construct of Thai fingerspelling.

คำสาคัญ: การสะกดนิ้วมือไทย ภาษามือไทย การสะกดนิ้วมือ
Thai Fingerspelling, Thai Sign Language, Fingerspelling

วารสารฉบับเต็ม :ดาวน์โหลดเอกสารฉบับเต็ม