บทความวิจัย : ดนตรีบำบัดเพื่อพัฒนาทักษะสังคมในเด็กที่ถูกทอดทิ้ง
: การวิจัยกรณีศึกษากรณีเดี่ยว

ผู้วิจัย : ศศิพิมพ์ เศรษฐเสถียร¹, นัทธี เชียงชะนา², นิอร เตรัตนชัย³

E-mail : ¹spimm.np@gmail.com

บทคัดย่อ

จากการศึกษาหลักฐานงานวิจัยจำนวนไม่น้อยแสดงให้เห็นถึงประสิทธิผลของดนตรีบำบัดในการส่งเสริมทักษะสังคมในบุคคลทุกเพศทุกวัย ไม่เว้นแม้แต่ในเด็กที่ถูกทารุณกรรมและถูกทอดทิ้ง การวิจัยในครั้งนี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยกรณีศึกษากรณีเดี่ยว (ABAB single-case design) ร่วมกับการวิจัยกรณีศึกษาแบบกรณีเดี่ยวในเชิงคุณภาพ (Qualitative single-case study) โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของดนตรีบำบัดที่มีต่อทักษะสังคมในเด็กที่ถูกทอดทิ้ง ซึ่งผู้เข้าร่วมการวิจัยมีอายุ 8 ปี การทดลองประกอบไปด้วย 2 ระยะ ได้แก่ 1) ระยะ Baseline ซึ่งเป็นระยะของการสังเกตทักษะสังคมที่ไม่มีการใช้ดนตรี และ 2) ระยะกิจกรรมดนตรีบำบัดเพื่อส่งเสริมทักษะสังคม ซึ่งมีการประเมินทักษะสังคมทั้ง 6 ด้าน โดยใช้ The Individualized Music Therapy Assessment Profile (IMTAP) และแบบสังเกตพฤติกรรมทางสังคม การวิเคราะห์ข้อมูลในงานวิจัยนี้ใช้การวิเคราะห์กราฟ และการวิเคราะห์กรณีศึกษาเชิงบรรยายเพื่อแสดงพัฒนาการทักษะสังคมของผู้เข้าร่วมการวิจัยตั้งแต่ระยะ Baseline จนถึงการให้กิจกรรมดนตรีบำบัดครั้งสุดท้าย

ผลการวิจัยพบว่า ดนตรีบำบัดช่วยส่งเสริมทักษะสังคมของเด็กที่ถูกทอดทิ้งได้ สังเกตได้จากในระยะ Baseline ช่วงที่ 1 (A1) ผู้เข้าร่วมการวิจัยมีคะแนนทักษะสังคมที่ต่ำกว่าการให้กิจกรรมดนตรีบำบัดในช่วงที่ 1 (B1) หลังจากนั้นคะแนนทักษะสังคมกลับลดลงอีกครั้งอย่างเห็นได้ชัดในระยะ Baseline ช่วงที่ 2 (A2) อย่างไรก็ตามคะแนนทักษะสังคมกลับมาสูงอีกครั้งในการให้กิจกรรมดนตรีบำบัดในช่วงที่ 2 (B2)

คำสำคัญ: ดนตรี, ดนตรีบำบัด, ดนตรีบำบัดแบบกลุ่ม, ทักษะสังคม, เด็กที่ถูกทอดทิ้ง

บทความวิจัยเรื่องที่ 1 :ดาวน์โหลดบทความวิจัยเรื่องที่ 1